Deze headhunter liet een internationale topcarrière schieten voor een eigen bedrijf: “Op de troon zitten als een zonnekoning is niets voor mij”

Headhunter Koen Heynssens (36) beklom zes jaar de ladder bij het vermaarde Russell Reynolds Associates, een van de Big Five in executive search wereldwijd. Na zes jaar toptalent te hebben gespot in Brussel en Londen, begon hij in België weer helemaal vanaf nul. “Het mooie van een eigen business is dat je een bedrijf kan gaan creëren rond je eigen waarden. Door te ondernemen, kom je veel dichter bij je ware zelf.”

“Frustraties zijn er zeker geweest, maar ergens ben ik enorm dankbaar voor het parcours dat ik afgelegd heb”, zegt Koen Heynssens, de 36-jarige oprichter van executive searchbureau Blackbox. Twee jaar lang timmerde hij passioneel aan zijn eigen onderneming. Vandaag heeft hij het gevoel dat eindelijk alles in zijn plooi valt. “Ik heb fantastische dingen kunnen doen bij die indrukwekkende machine die Russell Reynolds Associates is. Ik ben er professioneel een betere hunter door geworden. Maar vandaag doe ik veel meer dingen die ik écht graag doe. Intussen ben ik ook wel een wijzer persoon, omdat ik mezelf een beetje beter ken nu.”

Hang naar excellentie

Hij was ongeduldig en vurig ambitieus, doet Heynssens geen moeite om het cliché van de jonge headhunter te ontkennen. Had hij het als groene snaak al geschopt tot één van de topkantoren in de sector, dan wilde hij zo snel mogelijk die eerste promotie. En van Brussel verhuisde hij liefst per direct naar Londen.

“Daar was het aan het gebeuren, de tweede grootste office van Russell Reynolds Associates na New York. Ik heb er alles aan gedaan om die transfer te verdienen. Ik heb constant moeten bewijzen dat ik het aankon, dat ik goed genoeg was, beter zelfs dan de Britten die maar wat graag op diezelfde plaats zouden zitten. Na drie jaar is het me gelukt, ik mocht vertrekken.”

Uit zijn periode in Londen neemt Heynssens eerst en vooral de try for excellence mee. Mikken op het allerhoogste. “Als je in het hoofdkwartier van een BP je project zit voor te stellen tegenover het managementteam, dan weet je dat de standaarden ontzettend hoog liggen.”

“Ik heb in mijn metier aan de mooiste opdrachten mogen werken die er zijn. Het was wel iedere dag balanceren op de toppen van mijn tenen, de druk voor resultaat was enorm. De markt in de UK is razend concurrentieel, klanten betaalden hoge sommen voor een search. Dan kan je niet falen.”

Voor de leeuwen

De positieve keerzijde van de penny was dat de prille recruiter ook een grote bewegingsvrijheid en verantwoordelijkheid kreeg. “Dat is ook wel de ingesteldheid van de Britten: ‘Dus jij zegt dat je het voor elkaar kan krijgen? Goed, laat maar zien dan.’ Leeftijd speelt daar veel minder een rol. Wat ook wil zeggen dat ik meer dan eens voor de leeuwen ben geworpen.”

“Mijn geluk is dat ik in Londen de beste manager ooit heb gehad”, zegt Heynssens. “Zij nam me mee naar pitches bij de meest tot verbeelding sprekende bedrijven, waar ze mij voorstelde als ‘de expert in’. Nu moet ik zeggen, ik had in die tijd al wel wat expertise, maar dé expert voelde ik mij verre van (lacht). Maar die aanpak heeft mij wel heel veel bijgebracht. Bijvoorbeeld dat je tot je eigen verbazing wel degelijk heel wat dingen aankan waartoe je jezelf nog niet in staat ziet.”

Het is nochtans zeker niet altijd goed gegaan, geeft hij toe. “Er zijn dagen geweest dat ik het echt niet zag zitten. Dat ik tegen mezelf in de spiegel zei: ik kan het niet, het lukt niet, niemand heeft me nodig. Diezelfde manager heeft me ooit eens als opmerking gegeven: ‘Koen, jouw glas is te vaak halfleeg in plaats van halfvol. Zo’n attitude haalt ook andere mensen naar beneden.’ Dat inzicht heeft mij echt geholpen, zowel in mijn professionele als in mijn persoonlijke leven. Ik heb in Londen enorm veel geleerd over wie ben ik en hoe ik voortaan verder wil.”

Wortel en stok

Aan het begin van een loopbaan is the sky the limit. Maar uiteindelijk ís die limiet er wel, overschouwt Heynssens nuchter. Niet alles ging zo snel als hij op een bepaald moment wel had gewild. “Ik had toen nog niet de wijsheid om naar mezelf te kijken. Ik wou méér doen, ik wist zeker van mezelf dat ik meer kón doen. Maar bij een big corporate spelen er een hoop regels – zowel geschreven als ongeschreven – en politiek. Je krijgt voortdurend die riedel voorgelezen van the carrot and the stick: ‘Je kan hier ongelooflijke dingen gaan doen, als je maar geduld hebt.’ Wel, dat geduld had ik toen niet”, lacht hij.

Dus verliet de jonge headhunter na vijf jaar zijn werkgever om bij een andere grote Londense speler, McKinsey, carrière te gaan maken. “Ik ging er terechtkomen in een enorm ondernemende rol. Dat dacht ik toch. Maar al snel bleek dat ik aan handen en voeten gebonden was. Mijn schuld. Ik was dan wel uitvoerig geïnterviewd over mijn eigen geschiktheid voor de job, maar ik had ook mezelf natuurlijk veel beter moeten informeren. Na enkele maanden heb ik er mijn spullen weer ingepakt.”

Tabula rasa

Het jaar van zijn terugkeer naar Russell Reynolds Associates in Brussel was een periode om tabula rasa te maken. “Mijn vrouw was zwanger van ons eerste kindje. Ik heb mezelf toen de vraag gesteld: is dit het? Ga ik er weer alles aan doen om mezelf te bewijzen, elk jaar opnieuw? Wil ik dat nog wel, constant dank u moeten zeggen en afhangen van the mercy van anderen? Want als de wind goed staat, dan ziet jouw toekomst bij het bedrijf er waarschijnlijk ook rooskleurig uit. Maar als het anders loopt, red dan jezelf. Ik miste ergens ook een gevoel van essentiële voldoening. Feeling alive. Voor mij was dat de klik: dit gaat niet meer, ik word hier niet gelukkig van.”

Zonder te kunnen steunen op de ervaring of kennis van een ondernemersfamilie, keek Heynssens in België nog een hele tijd om zich heen waar hij zijn wagon kon aanhangen. “Maar bij de headhunters waarmee ik ging spreken, vond ik niet echt de vernieuwing die ik zocht. Hier en daar heb je in de sector toch echt nog een beetje die mentaliteit van de headhunter als een zonnekoning op zijn troon.”

“Uit mijn tijd in Brussel herinner ik me een gesprek waarbij de Managing Partner tegenover me – compleet met bretellen en het haar strak achterover – de opmerking maakte: ‘Als je aan de top wil werken, hier bij ons, dan zal je jezelf toch wel een lederen Moleskine moeten aanschaffen in plaats van dat gele notebook.’ Voor mij was dat gesprek meteen afgelopen. En ik wist ook dat het anders kon.”

Waardegedreven

De verandering komt wel met de nieuwe generatie, ziet Heynssens, maar intussen had het idee al postgevat in zijn hoofd dat hij het dan misschien maar zelf moest gaan doen. “Wat wel heel scary was in het begin. Hier in België had ik allesbehalve een netwerk, ik zou weer van nul moeten beginnen. En ik vroeg me af: mag en kan dat wel, een eigen business starten, zonder een traditioneel bedrijf met een grote naam achter je?”

Inmiddels is de executive searcher daar wel van overtuigd. “Ik geloof dat ik als recruiter nog echt iets kan bijbrengen aan de markt hier. Op vlak van digitaal leiderschap bijvoorbeeld, want daarin hinken we in België echt nog achterop. Ook in de brede sportwereld zitten we vaak nog amateuristisch te werken in een sfeer van ons kent ons. In die twee domeinen zag ik met Blackbox nog ruimte om te springen.”

“De focus in mijn methodologie ligt op transparantie en eerlijkheid, niet alleen naar klanten, maar ook naar kandidaten en toekomstige medewerkers toe. Klanten krijgen via een digitale toepassing 24/7 inzage in mijn werk. Dat is ook een mooie garantie dat ik niet één naam uit de schuif trek en dan pretendeer heel hard te hebben gewerkt.”

Dat is ook weer een insteek die hij haalt uit zijn ervaringen uit het verleden. “Bij die grote corporate ontbrak het naar mijn gevoel soms aan persoonlijke betrokkenheid en value for money. Wat wil je ook, als je spreekt over enorme jaartargets? Ik vond dat het met Blackbox anders moest: geen geheimen in mijn zwarte doos (lacht).”

“Het mooie van een eigen business is dat je een bedrijf kan gaan creëren rond je eigen waarden. Daarvoor ligt de verantwoordelijkheid dan wel 100% bij jezelf. Voor mij is dat wat er gebeurt als je zelf gaat ondernemen: je gaat meer en meer in de richting van wat je echt graag doet, waar je voor staat. Je komt veel dichter bij je ware zelf”, besluit Heynssens.