De zon is back in business en brengt duidelijk de nodige knaldrang met zich mee. Dagelijks zie ik mensen sporten en mijn Strava-feed presenteert de ene indrukwekkende inspanning na de andere. Heel wat mensen werken volop toe naar sportieve doelen en die zijn vaak niet van de poes. Bergen bedwingen in de Franse Alpen, kasseien vreten in de Vlaamse Ardennen of marathons lopen in wereldsteden als Berlijn en New York.

Ik doe er zelf ook graag aan mee. Midden april neem ik deel aan de Roubaix Challenge, een fietstocht van 145 kilometer met een 30-tal vreselijke kasseistroken. Het is best een zware rit en dus volg ik een strikt trainingsprogramma. Via een app krijg ik te zien welk type trainingen er op de planning staan en hoe het zit met mijn algemene conditie en vermoeidheid. Het interessante aan deze app is dat het trainingsprogramma zich automatisch aanpast. Iets te veel of te weinig getraind deze week? De planning voor de komende dagen speelt daar meteen op in.

Waarom is dit nu zo belangrijk? Het probleem zit hem in de knaldrang. Net als vele anderen heb ik de neiging om te veel te doen. Snelle tijden en vele kilometers staan mooi op Strava en geven het gevoel dat ik goed bezig ben. Maar de app weet wel beter. Die baseert zich op de meest moderne trainingsmethode: gepolariseerd trainen. Eenvoudig uitgelegd wil dit zeggen dat je 80% van je trainingen rustig aanpakt en 20% van je trainingen heel zwaar maakt. En alles daartussenin, de zogenaamde grijze zone, die vermijd je. Deze methode zorgt er voor dat je steeds progressie blijft maken en je vormcurve dus niet stagneert. En dat is exact waar de app me bij wil helpen.

Daarom is de app dus gebouwd om me meteen af te remmen wanneer ik te veel doe. In het begin voelt het wat onwennig maar de progressie die ik maak, is overduidelijk. Net door me wat rustiger te houden, word ik sterker. En als ik wil of moet pieken, dan gaat dat een pak makkelijker en met meer succes.

Gepolariseerd trainen is iets wat in wetenschappelijke kringen al lange tijd gekend is. En toch heeft het lang geduurd voor het zijn intrede maakte in de wielersport. De knaldrang haalt het al te vaak van de wetenschap. Hetzelfde patroon zie ik terug in ons dagelijks leven. Ook daar regeert de knaldrang. Alles moet altijd supersnel gaan. Online bestellingen verwachten we daags nadien in de postbus, het avondeten moet op 30 minuten klaar zijn en mails beantwoorden we de klok rond.

Steeds meer mensen botsen op hun limieten. We denken dat we goed bezig zijn maar de knaldrang doet ons stagneren

Tegelijk botsen steeds meer mensen op hun limieten. We denken dat we goed bezig zijn maar de knaldrang doet ons stagneren. Tijd om gepolariseerd te gaan leven. Het iets rustiger aan te doen wanneer het even kan. Niet omdat je lui bent, maar omdat je er steeds sterker van wordt. En als het nodig is, kan je pieken. Er een stevige lap op geven zonder dat je daar drie dagen van moet bekomen.

Ik laat het uitschijnen alsof het iets nieuws is, maar dat is niet zo. Onze generatie leeft geweldig hectisch in vergelijking met die van onze grootouders. In de eerste lockdown maakten vele mensen sinds lang weer kennis met gepolariseerd leven. Opeens hadden we tijd om tot rust te komen. Om te wandelen, fietsen, lezen, koken of muziek te maken. De knaldrang viel even weg en dat deed ons massaal deugd. Zou er geen app bestaan om ons daar wekelijks aan te herinneren? En om onze agenda automatisch wat aan te passen indien nodig? Ik zou hem meteen downloaden.