Ik word er lastig van, van die ongenuanceerde uitspraken die het verschil tussen managers en leiders prediken of van die polariserende stellingen die nog maar eens het verschil tussen ondernemers – of entrepreneurs zoals het dan hipper heet – en managers onder de loep nemen.
Telkens ik mijn Facebook wall of LinkedIn stream bekijk, zitten er wel een paar tussen. Te vaak zijn ze afkomstig van het soort ondernemer van wie de concrete verwezenlijkingen mij totaal onduidelijk zijn, maar vermeend gevatte uitspraken, afgewisseld met trendy jargon leiden de aandacht af van bewezen merites.
Managers do things right while leaders do the right thing
Bij iedere tweet of Facebook update over het onderwerp stoor ik me er meer aan. Zowel bij de leaders als entrepreneur moet de manager er steevast aan geloven. Het onverholen misprijzen wordt dan nog eens beloond door hun kudde volgelingen die gedwee liken.
Managers do things right while leaders do the right thing. Like. Entrepreneurs use both the left and right sides of the frontal parts of their brains. In comparison, managers tend to use primarily the left sides of the frontal part of their brains. Like.
Tijdperk van oversharing
Ik snap het echt niet. Niet alleen lijkt het me belachelijk zo dwangmatig te willen categoriseren, want gaan ondernemers en leiders er net niet prat op dat ze géén hokjesdenkers zijn? Maar ook het nut van telkens opnieuw de verschillen aan de kaak te willen stellen ontgaat me volledig.
Ik heb het ontelbaar veel liever over de kwaliteiten die managers, leiders en ondernemers met elkaar zouden moeten delen. In het tijdperk van oversharing lijkt het toch een evidentie om elkaars sterktes wat meer in te wisselen? Een holistische benadering waarbij zowel visie, strategie als executie centraal staan. Waar zowel ruimte is voor gedurfd initatief als risicomitigatie. Waar passie, creativiteit en degelijkheid elkaar niet tegenspreken maar alleen maar versterken. Waar chaos en orde samen welig kunnen tieren. Het zal hun bedrijf, medewerkers en klanten alleen maar ten goede komen.
En ik?
Hoe ik mezelf dan noem, hoor ik je jezelf afvragen. Wel, ik ben gewoon Anja. Ik probeer de goeie dingen te doen, en ze ook goed te doen. Daar staat aandeelhouderschap of bonus volledig buiten. The Reference bestaat intussen 21 jaar en telt zo’n 120 mensen. Uiteraard moet dat gemanaged worden. Daar is niets verkeerds mee. Ik haal daar dan ook echt mijn neus niet voor op, integendeel. Ik durf toe te geven dat ik me in vergaderingen laat boeien door operationele optimalisaties en dat ik best wel gepassioneerd kan zijn door de pivot tables van management en financiële rapportering.
Nodige ondernemerszin
Maar tegelijkertijd had het bedrijf deze volwassenheid nooit kunnen bereiken zonder de nodige ondernemerszin. Vurige discussies over strategie, gevolgd door creatieve brainstorms over innovatie hebben geleid tot investeringen in nieuwe expert centers (lees: start-ups) of bedrijfjes binnen het bedrijf.
Vandaag zijn het de katalysators van hoe The Reference er morgen uitziet. Als ondernemende manager bouw je uit én vernieuw je tegelijkertijd. En dat lukt alleen door als leidinggevende elke vorm van hokjesdenken halsstarrig te weren. Daar is geen enkele organisatie bij gebaat. Managers, leiders en ondernemers evenmin.
