Wouter Nuytten is geen onbekende in het ondernemerslandschap. De prille twintiger richtte in 2012 Octopin op, die een beeldherkenningstechnologie ontwikkelde voor de marketingsector. Het bedrijfje kende enkele hoge pieken en dalen en ging in 2015 op de schop. Maar Nuytten bleef niet stilzitten - integendeel. Zijn eerste start-up ervaring bracht hem bij zijn nieuwste project, dat Human Districts heet. Ik zat met hem samen en luisterde naar zijn verhaal.

De harde keerzijde van geld

Hij was amper twintig jaar oud, of hij stond al aan het roer van een bloeiende start-up. Het was dan ook een serieuze klap toen Octopin uiteindelijk de boeken moest sluiten. “Octopin is inderdaad failliet gegaan na vele maanden van struggles - op zowel technisch als financieel vlak”, weet Nuytten te vertellen. “Telkens was er wel een nieuw probleem dat ons parten speelde. Zoiets is niet alleen heel vervelend, maar daardoor verlies je ook een stukje van je identiteit. Naast de mentale opdoffer is er nog het financiële staartje. Het is raar om de ene brief van curatoren en deurwaarders na de andere te krijgen.”

“Financiële status is een vuil beest”


Maar wat Nuytten vooral is bijgebleven, is dat geld ook een keerzijde heeft. “Je moet weten,” gaat hij verder, “in mijn Octopin-tijd was ik echt een kapitalistische snob. Work hard, play hard was mijn motto. Veel geld verdienen, veel geld uitgeven - zo leefde ik. Maar plots moest ik echt rouwen om mijn bedrijf en alle eindjes bij elkaar scharrelen om een boterham op tafel te kunnen leggen. Ik stond met de beide voetjes mooi op de grond, en leerde de kleine dingen weer waarderen. Toen besefte ik: als ik nog één keer zo’n shit meemaak, dan moet ik impact hebben gemaakt. Weg met materialisme, ego en status.

Puur geld interesseert me dus niet meer, want het doet lelijke dingen met een mens. Het is handig om er bepaalde dingen mee te bereiken, maar aan het einde van de rit heb ik hardhandig ondervonden wie mijn echte vrienden waren. Ik had met heel wat mensen een goede band, tot ik failliet ging. Tot er deals verloren gingen. Financiële status is een vuil beest.”

Nieuwe oplossing voor armoede, nieuwe maatschappij

Nuytten wordt er zelf stil van wanneer hij over de gevolgen van zijn faillissement praat. “Ik heb aan den lijve ondervonden hoe het voelt wanneer je eigenwaarde van alle kanten wordt aangevallen”, vertelt hij me. “En een gebrek aan eigenwaarde is een belangrijke oorzaak van armoede. Om die te herstellen, heb je een gezonde omgeving nodig - op zowel fysiek als mentaal niveau.”

Vanuit dat perspectief richtte Nuytten samen met Lothar De Keyne (student-ondernemer van het Jaar 2016, nvdr) Human Districts op. Om zelf zulke ‘gezonde’ omgevingen te bouwen. Om mensen naar eigen zeggen te laten investeren in alles wat voor hen belangrijk is. Zodat ze kunnen groeien in hun passies. Daarom wil Nuytten met Human Districts ‘nieuwe wijken’ laten neerpoten. Het concept is vergelijkbaar met die van ‘hernieuwbare steden’ die je vandaag al in Vancouver en Kopenhagen terugvindt. “Ons doel is eigenlijk faciliteren in een ecosysteem van bedrijven, dat ecologische en duurzame dorpen ontwikkelt in Vlaanderen”, licht hij toe. “Zelf gaan we niets bouwen, maar we willen wel de drempel verlagen om duurzaam te wonen. Daarvoor werken we samen met verschillende partners. Denk maar aan Skillpod, dat houtskeletbouwconstructies maakt - wat goedkoper is. Daardoor geloven we dat wachtlijsten voor sociale woningen worden weggewerkt. Ook zou het volgens mij al een hele mooie win zijn mocht een jong gezin daardoor een lening van 15 jaar kunnen sluiten in plaats van 30 jaar. Op termijn willen we ook zelf woningen plaatsen en verhuren aan pakweg een 500 euro per maand.”

“Alles wat de mens beter maakt moet gratis of tenminste zo goedkoop mogelijk verkrijgbaar zijn”

Maar als we armoede écht willen aanpakken, dan moet er volgens Nuytten meer zijn. “Met Human Districts gaan we daarom een basisnet aanbieden van diensten die de belangrijkste behoeften invullen”, zegt hij resoluut. “Stuk voor stuk diensten die ervoor zorgen dat je eigenwaarde in stand wordt gehouden - van dak boven je hoofd, tot toegang tot voedsel en verplaatsingen. En dan heb ik het over een deftig basisnet. Mensen die van de ene sociale woning naar de andere verhuizen of een euro korting krijgen op openbaar vervoer - dat volstaat niet. Het wordt tijd dat de maatschappij beseft dat die mensen voor een stuk worden uitgesloten op sociaal niveau. Want aan het einde van de rit hebben ze nog steeds geen deftige woning zoals wij die kennen, noch deftig voedsel binnen handbereik zoals wij winkelen bij Delhaize. Het probleem is dat dergelijke oplossingen té gericht zijn op de korte termijn. We hebben iets duurzaam nodig.”

Met zijn nieuwe bedrijf wil Nuytten basispakketten aanbieden volgens een licentiemodel. “Ik denk dan aan burgers die voor een luttele 200 euro per maand kan genieten van onbeperkt water, elektriciteit, lokale voedselvoorziening”, illustreert hij. “Zolang het maar duurzaam en ecologisch is. Want kijk, ik vind het absurd dat we elektriciteit betalen terwijl de zon ons die gratis geeft. Plastic petflessen? Water valt bij wijze van spreken uit de lucht. En zo kan ik wel blijven doorgaan. Alles wat de mens beter maakt - van openbaar vervoer tot onderwijs - moet gratis of tenminste zo goedkoop mogelijk worden aangeboden. Daar gaan we voor.”

Ambitieuze plannen, maar allesbehalve een evidentie in onze huidige maatschappij. “We hebben minder bureaucratie nodig, ja!”, lacht Nuytten. “Enkel zo kan onze eigenwaarde eeuwig in stand blijven, ondanks werkloosheid, ziekte of een financiële tegenslag zoals een faillissement. Er wordt volop gediscussieerd over oplossingen zoals het basisinkomen, maar daar geloof ik niet echt in. Wat je mensen geeft, kan je hen ook weer afpakken. Ik denk bovendien dat een basisinkomen ervoor zal zorgen dat de burger verkeerde prioriteiten legt.”

Toekomstplannen

Hoewel Nuytten met opgeheven hoofd op zijn nieuwe plannen broedt, merkt ook hij het wantrouwen van sommige omstanders en criticasters. “Ik probeer mij daar eigenlijk niet veel van aan te trekken, al is dat niet altijd even simpel”, bekent hij. “Misschien kreeg ik op mijn faillissement en manier van doen meer kritiek dan iemand anders, omdat ik al sinds het begin met mijn kop boven het maïsveld uitsteek. Het feit dat ik heb afgedaan voor sommigen, stimuleert me net om me opnieuw keihard te bewijzen. De gesprekken die we met het bedrijf nu reeds voeren, zijn van een enorm hoog kaliber. Als dit project mislukt, dan is het voorgoed gedaan met mijn ondernemersplannen. Dat zijn stuk voor stuk kansen en relaties die ik niet wil verbranden.”

“Wij willen goodwill creëren zonder daar per se zelf veel aan te verdienen”

Nuytten is naar eigen zeggen zinnens om niet alleen Vlaanderen, maar de volledige wereld te veranderen. “Als het in de Vlaamse testmarkt lukt, dan kunnen we overal uitrollen”, klinkt het enthousiast. “We mikken ook onmiddellijk zo hoog mogelijk. De respons van hogerop is - ondanks mijn verleden -  enorm positief. Toen we bijvoorbeeld een e-mail stuurde naar Termont (Daniël, Belgisch politicus bij de sp.a en burgemeester van de stad Gent nvdr), stond die te springen om ons voor te stellen bij anderen. Dat toont toch aan dat we een hedendaags topic bespelen. Logisch ook - de wetgeving rond wonen is over het algemeen tamelijk ouderwets. Zo mag je bijvoorbeeld niet zomaar een eengezinswoning bewonen met meerdere personen. Ook kun je niet op eigen houtje twee aparte woningen samenvoegen. We hebben meer flexibiliteit nodig. Met Human Districts willen we de lijm zijn tussen alle betrokken partijen. Goodwill creëren zonder daar een ongelooflijke marge aan te verdienen, dat willen we bereiken. Kijk wat een start-up zoals FLAVR  heeft bereikt door de moeizame Belgische deeleconomie aan te kaarten. Dat willen wij ook in onze sector gaan doen.”

Veel succes, Wouter!