Bron foto: Shutterstock
Airbnb, Dropbox en LinkedIn. Geweldige platforms met een enorm aantal gebruikers. Toch begonnen zij niet in de vorm waarin wij ze nu kennen. Hier zijn talloze experimenten en continu leren aan vooraf gegaan. Het Minimum Viable Product (MVP) is een fundamenteel begrip in deze experimenten.
Slechts 5% van nieuw gelanceerde producten redt het
Let that sink in. Zo'n 95 procent van nieuw gelanceerde producten mislukt. Producten die zijn ontwikkeld door grote bedrijven met grote budgetten, de knapste koppen, de nieuwste technologieën en de beste patenten. Daar ligt het niet aan. Waar ligt het dan wel aan? Veel bedrijven wachten veel te lang voordat ze een product lanceren.
“If you are going to fail, fail fast.”
De klant wordt pas met het product geconfronteerd als het in de ogen van de maker ‘af’ is. Take it or leave it. En in 95 procent van de gevallen, they leave it. Budget verbruikt, project mislukt.
(Klik om te vergroten)
MVP: Falen om te leren
Een Minimum Viable Product is een experiment, gericht op het testen, ofwel valideren, van aannames over wat klanten willen. Daarbij test je eerst de aannames die het meest riskant zijn voor het slagen van uw project. Het MVP hoeft geen product te zijn, het is de essentie van het product. Vormgegeven op de manier die het meest geschikt is om het in de handen en hoofden van klanten te krijgen. Het maken ervan gebeurt op basis van minimale kosten en moeite, met maximale gevalideerde klantinzichten als doel. Vinden klanten het niks? Dezelfde assumptie, nieuwe MVP. Is het wat klanten willen? Volgende assumptie, nieuw experiment!
“Do the least that gets you there, instead of the most that takes you nowhere”
Winnaars die jou voorgingen
In de startup-wereld is de MVP-benadering breed toegepast. Unicorns als Airbnb, Dropbox en LinkedIn lanceerden MVP’s om te testen of hun waardepropositie de juiste was. Hiervoor hanteerden zij de meest uiteenlopende vormen. Om je alvast op weg te helpen naar het maken van jouw eigen MVP, lees je hier de belangrijkste voorbeelden:
Airbnb
Airbnb lanceerde een website met alleen een functionele front-end. De gebruiker kon er niks mee, de makers wel. Gevuld met enkel een paar foto’s van een willekeurig appartement testten zij of er interesse bestond in het huren van andermans kamers boven het boeken van een hotel.
Dropbox
Dropbox begon met slechts een video waarin kort de werking van het product werd toegelicht dat de makers wilde lanceren. Het filmpje werd een groot succes en leverde Dropbox de waardevolle feedback op, die hen in staat stelden diens kernaannames te valideren.
Groupon
Groupon begon als platform om mensen samen te brengen, om dingen te bereiken dat hen alleen niet zou lukken. Na verloop van tijd begonnen zij met het opzetten van dagelijkse aanbiedingen via een mailing, het succes waarvan wij Groupon vandaag de dag kennen. Zij hadden ervoor kunnen kiezen vanaf dag één een duur geautomatiseerd systeem te gebruiken. Destijds wisten zij echter nog niet van het grote succes dat Groupon zou worden. Ze besloten hun waardepropositie te testen door elke dag manueel een mail te versturen. Bewerkelijk, maar spotgoedkoop. Het tegenovergestelde van een duur geautomatiseerd systeem. Dit is er vanzelfsprekend wel gekomen, maar pas toen Groupon wist dat het hen niet huis en haard zou kosten.
De makers van Twitter begonnen oorspronkelijk met podcasting-station Odeo. De maandelijkse sms-kosten onder diens medewerkers waren zo hoog dat zij op zoek gingen naar een alternatief. Ze sleutelden ‘twttr’ in elkaar, een handig tooltje dat werd gelanceerd onder het personeel binnen Odeo. Met de feedback van het personeel werden talloze MVP’s gelanceerd, wat uiteindelijk resulteerde in Twitter.
Spotify
Het MVP van Spotify was een zogenaamde landingpage waarop ze gebruikers toelieten. Dat hielp Spotify in te zien welke features waardevol waren en welke niet. Het hielp hen niet alleen hun
waardepropositie te verbeteren, maar ook momentum te creëren die ze nodig hadden de Amerikaanse markt te betreden. Spotify werd too big to ignore, wat hen hielp licentieproblemen in de muziekbranche te overkomen.
Uber
Uber startte met het aanbieden van taxiritten in luxe auto’s en limousines. In 2010 voerde Uber een experiment uit binnen een kleine groep in San Francisco. Het was in eerste instantie gericht op het in contact brengen van iPhone-gebruikers met taxichauffeurs via een app.
Later volgden experimenten met features als car hailing en fare splitting. De experimenten resulteerden in feedback waarop zij verder ontwikkelden. Die dienden ook als ondergrond voor funding. Uber trok meer en meer drivers en gebruikers aan. De full-scale launch van Uber was een feit.
Je kan jouw product nog zo geweldig vinden, je wil er niet pas bij het lanceren van jouw eindproduct achter komen dat niemand je mening deelt. Wat het product ook wordt, MVP’s helpen je goed en goedkoop aannames te valideren die jij over jouw waardepropositie of business model canvas hebt. Hiermee wend je het risico af dat jouw product ,net als 95 procent van de nieuw gelanceerde producten, mislukt.
