Restauranteigenaar Jamis MacNiven
Niemand die kon vermoeden dat Jamis MacNiven, toen hij in 1991 voor het eerst de deuren van zijn restaurant opende, zou uitgroeien tot een van de meest iconische figuren in Silicon Valley. Al decennialang lang doet Buck’s of Woodside - zo heet zijn intussen befaamde eettent - dienst als vergaderplaats voor invloedrijke venture capital investeerder, tech-ondernemers en ambitieuze founders. Start-ups als Netscape, Tesla, Paypal en Hotmail zagen er zelfs het licht. “Tijdens de jaren ‘90 was het zelfs mode om je start-up in te huldigen in mijn restaurant.” Eén figuur kwam echter nooit over de vloer: Steve Jobs. “Ooit waren we erg goede vrienden maar de wereld was niet perfect genoeg voor Steve”, zucht MacNiven tijdens het interview met Bloovi.
De beste job ter wereld
De technologie-boom van de jaren ‘90 stond vlak voor de deur toen Jamis MacNiven in 1991 Buck’s of Woodside oprichtte. Het restaurant ligt vlak naast de legendarische Sand Hill Road waar alle durfkapitalisten of VC’s een kantoor hebben. Door die strategische ligging, en de praatgrage eigenaar, werd het al snel het officieuze clubhuis van investeerders en tech-ondernemers in Silicon Valley. “Tijdens de jaren ‘90 was het zelfs mode om je start-up in te huldigen in mijn restaurant”, blikt MacNiven terug op die pioniersperiode. “We zagen Netscape, Hotmail en Yahoo hier opgericht worden. Tesla haalde in ons restaurant zijn eerste kapitaal op en zelfs de ‘PayPal Mafia’ zag hier het licht.”
Als restaurantuitbater zit hij middenin de tech-scene van Silicon Valley. “Ik heb de beste job ter wereld”, vertelt hij. “Ik mag van tafel naar tafel gaan en de meest geweldige mensen ontmoeten, dat gaat van baby's tot tech miljardairs.”
“Netscape veranderde alles”
Veel succesverhalen van Silicon Valley werden - bijna letterlijk - in Buck’s of Woodside geschreven. Als ik pols naar wat hij zelf de belangrijkste oprichting vindt, hoeft MacNiven niet lang na te denken. “Netscape, opgericht door Marc Andreesen die nu een legendarisch durfkapitalist is, heeft gigantisch veel veranderd. Sommigen vinden de PC of iPhone belangrijker, maar voor mij spant Netscape echt wel de kroon. Hun grote verdienste als een van de eerste internetbrowsers is dat zij het World Wide Web voor een groot publiek toegankelijk hebben gemaakt.”
Netscape was ook het begin van de dot-com boom van eind jaren ‘90. “Netscape ging naar de beurs in 1995”, vertelt MacNiven. “Geen enkel tech bedrijf was daarvoor op die schaal naar Wall Street gegaan, en ze werden van de ene dag op de andere bijna 3 miljard dollar waard. Zelfs vandaag is dat nog veel geld.”
“Elon Musk is de Thomas Edison van onze tijd”
Een ander onvergetelijk hoogtepunt voor Jamis MacNiven was Tesla. “Martin Eberhard and Marc Tarpenning begonnen het bedrijf, en Elon Musk legde geld in”, herinnert de restauranthouder zich nog alsof het gisteren was. “Destijds boden ze mij en m’n vrienden vroege aandelen aan maar ik heb toen geweigerd. Ik hoef je wellicht niet te vertellen dat ik daar nog steeds spijt van heb.” Gelukkig kan hij er nu al om lachen.
De oprichters van Tesla boden mij en m’n vrienden vroege aandelen aan maar ik heb toen geweigerd, iets waar ik vandaag uiteraard nog altijd spijt van heb
MacNiven maakt geen geheim van zijn gigantische bewondering voor Elon Musk. “Elon was erg belangrijk bij PayPal, en ik beschouw hem vandaag als de belangrijkste innovator en zakenman ter wereld. Hij is waarlijk de Thomas Edison van onze tijd.” De man achter bedrijven als Tesla en SpaceX komt trouwens nog af en toe eten in Buck’s of Woodside.
Bevriend met Steve Jobs
Eén grote naam in de tech-wereld liet zich echter nooit zien in MacNivens restaurant: Apple-oprichter Steve Jobs. Niettemin waren de twee vroeger erg goede vrienden. “Voor ik met Buck’s startte, verdiende ik 15 jaar lang mijn boterham als algemene aannemer. Mijn tweede klant was - jawel - Steve Jobs. Hij betaalde me een jaar lang om zijn huis te renoveren. Steve sliep toen op een matras, terwijl ik de hele woning aan het herinrichten was.”
“Er is een heel beroemde foto van Steve Jobs die op de grond zit onder een lamp, die ik voor hem heb gerestaureerd”, vertelt MacNiven. “Eens bekritiseerde hij me omdat er een kabel in de kelder scheef hing. Ik vroeg toen: ‘who cares?’, maar Steve gaf daar erg veel om. In zijn latere leven werd hij een erg kwaad persoon, kwaad omdat de wereld niet perfect genoeg was.”
Ooit waren Steve Jobs en ik erg goede vrienden maar in zijn latere leven werd hij een erg kwaad persoon, kwaad omdat de wereld niet perfect genoeg was
Het perfectionisme van Jobs stond hun vriendschap in de weg. “Bleek dat ik niet goed was in het bouwen van huizen, en dat Steve niet goed wist wat hij wou”, aldus MacNiven terug. “En dat clashte, na een jaar hadden we ruzie en vroeg hij me om te vertrekken.” Nadien bezocht Jobs nooit het restaurant, alhoewel hij erg dichtbij woonde. “Steve tolereerde me heel wat langer dan ik mezelf in zijn plaats had getolereerd. Je hoort me dus niet klagen over hem.”
Falen is een optie
Als veteraan van Silicon Valley is MacNiven ook erg geboeid door de geschiedenis van de regio. Hoe verklaart hij dat Silicon Valley tot en met vandaag de meest in het oog springende innovatiehub is? “In Silicon Valley kan je falen. Als je bedrijf faalt, en je schaadde niemand, dan kan je hier zonder schaamte opnieuw beginnen. We geven kapitaal aan prille ideeën en als ze niet werken beginnen we opnieuw. Daarom heb je hier zo’n koortsige sfeer van innovatie. Volgens mij bestaan er wereldwijd maar drie landen waar dat vandaag het geval is: de Verenigde Staten, China en Israël.”
Dat zit volgens MacNiven ingebed in de geschiedenis van het gebied. “Het is hier nog steeds het Wilde Westen. Californië is gesticht door mensen die risico namen en naar hier kwamen toen er goud werd ontdekt.”
Het is hier nog steeds het Wilde Westen. Californië is gesticht door mensen die risico namen en naar hier kwamen toen er goud werd ontdekt
Ook de hippiecultuur stuwde vroege computer-enthousiastelingen. “De hele hippie-beweging begon in Californië. Veel vrijdenkende bewegingen begonnen hier, de beatniks bijvoorbeeld in de jaren ‘50 en de communes in de jaren ‘60 en ‘70. En dat vermengde zich met technologie: ook Steve Jobs nam LSD, luisterde naar de Beatles en droeg sandalen.”
Vandaag zie je deze cultuur vooral in Burning Man, een exclusief festival in de Black Rock Desert in Nevada dat heel populair is bij tech ondernemers uit Silicon Valley. “Burning Man is een experimentele stad van 70.000 mensen die elk jaar in het midden van de woestijn gebouwd wordt. Ik zal nooit vergeten hoe ik Elon Musk eens in een piratenschip op de playa voorbij zag rijden. Ik ben een oude hippie uit de jaren ‘70, en toen wilden we een wereld zoals Burning Man er vandaag uitziet.”
De keerzijde voor de medaille
Jamis MacNiven maakte de, al dan niet LSD-gedreven, toppen mee van Silicon Valley maar zag ook de crashes. Zo was er de dot-com bubble van begin 2000. “Mensen verloren hun gezond verstand. Van 1995 tot ongeveer 2000 waren investeerders wanhopig om geld te gooien naar technologiebedrijven. Mensen kwamen soms naar Buck’s met foto’s van VC’s en begonnen hen willekeurig te pitchen. Soms achtervolgden ze hen tot op de parking van het restaurant.”
“Toen is de bubble ontploft”, aldus MacNiven. “De aandelenkoersen stortten in elkaar, en voor de rest van het land maakte dat weinig uit, maar in Silicon Valley was het erger dan de crash van 2008. De helft van de bedrijven ging failliet.”
Het motto van Zuckerberg was: move fast and break things. Nu blijkt dat hij wel heel snel gegaan is, en heel veel dingen gebroken heeft.”
Vandaag zit Silicon Valley met een nieuwe crisis, geen economische deze keer maar een vertrouwenscrisis. “Roger McNamee komt hier wel eens”, vertelt MacNiven. “Hij was een mentor voor Mark Zuckerberg maar de man is nu zeer kritisch voor Facebook. Twee jaar geleden zag dit bedrijf er leuk en goedaardig uit. Nu oogt Facebook gevaarlijk en kan het onze democratie serieus schaden. Het motto van Zuckerberg was: move fast and break things. Nu blijkt dat hij wel heel snel gegaan is, en hij heel veel dingen gebroken heeft.”
Russisch ruimtepak
Jamis MacNiven blijkt een geboren verteller, mensen hangen meteen aan zijn lippen. Je zou haast vergeten vragen naar zijn restaurant. “Mijn kok werkt hier al 22 jaar, mijn kelners blijven hier gemiddeld 14 jaar. Dat is ongezien in de horeca.” Naar verluidt is het een unieke plek: Buck’s baadt in een traditionele Amerikaanse diner-stijl, en de ruimte staat propvol met allerhande objecten die de eigenaar doorheen de jaren verzamelde. Zo hangt er - als we hem mogen geloven - een authentiek Russisch kosmonauten pak. “Het hoofd van het Russische leger kwam ooit eens langs en gaf me zijn kaartje. Toen ik in Rusland was, ben ik met dat kaartje naar de fabriek gegaan waar ze die pakken maken en heb ik er een gekocht”, klinkt het.
Als uitsmijter serveert MacNiven ons nog een tip voor beginnende ondernemers: “Als je een idee hebt en het werkt niet, stop ermee en begin iets anders. Bij GoogleX krijg je zelfs een bonus als je je eigen project stopzet. Mensen raken verliefd op hun ideeën, maar soms moet je die gewoon laten vallen."
