Twee jaar lang zeilde Nederlander Florian Dirkse rond de wereld. Hij maakte er een boek en een tv-documentaire over, ging vervolgens samen met Boyan Slat onder de vlag ‘The Ocean Cleanup’ oceanen schoonmaken, richtte een eigen bedrijfje op en werd het gezicht van de Nederlandse Kapitein Iglo. De avonturier-ondernemer uit Delft, tevens TEDx spreker, is van geen kleintje vervaard. Nu inspireert hij mensen op zee en aan land over het volgen van hun dromen.
Het duurt een paar dagen voor we Dirkse kunnen bereiken. De Nederlander doet wat hij het beste kan: hij zeilt, ergens in open zee. Eens aangemeerd voor de Franse kust krijgen we hem eindelijk te pakken. Of we even kunnen terugbellen, vraagt hij: hij is druk bezig zijn boot te repareren. “Geen al te grote stukken hopelijk?”, informeren we een dag later. “Schade, bedoel je? Nee hoor, paar kleine dingetjes, hoort erbij. Sorry dat we even van de radar waren, we hadden eerst het plan om in België aan te leggen, maar de wind stond goed, dus liggen we nu lekker voor de Normandische kust bij 25 graden.” Allright, dat soort van interview wordt het dus.
Hoe dromen starten
We zijn 2003. Florian Dirkse heeft geen idee wat hij na zijn studies in de sport en economie wil gaan doen. Hij besluit te gaan backpacken door Midden-Amerika, zoals wel meer van zijn leeftijdsgenoten dat doen. “In Sint-Maarten, Caraïben, kreeg ik de kans om als co-schipper op een zeilboot de terugtocht naar Europa te maken”, kijkt hij terug. “Dat was zo’n fantastisch mooie ervaring. Je bent één met de natuur, ziet dolfijnen en walvissen langs je voorbij zwemmen, vangt tussendoor een visje. Maar je gaat ook over dingen nadenken waar je anders geen tijd voor hebt. Daar ontstond een droom: ik wilde nog een keer zo’n reis ondernemen, maar dan de hele wereld rond. En ik wilde dat met goede vrienden doen.”
Thuisgekomen doet hij zijn plan uit de doeken tegen een paar studiekameraden. “Alleen, zij hadden nog nooit op een zeilschip gezeten. Dus zijn we een paar maanden later met de boot van mijn ouders naar Frankrijk gevaren. Toen was het niet meer alleen mijn droom, maar ook die van hen.”
Vier jaar lang gaan de vrienden sparen om de wereld rond te zeilen. Twee van hen haken af. “Uiteindelijk ben ik dan met Arjen van Eijk vertrokken. Dat was in 2009. Twee jaar hebben we over onze tocht gedaan. Je wisselt elkaar dag en nacht af, om de vier uur heb je dienst. Stormt het, dan ben je gewoon allebei wakker. Dus ja, dan sloopt het je wel, maar we hadden die droom en daar gingen we voor.”
Kennismaking met plastic soep
Een wilde jongensdroom, noemt Dirkse het zelf, zijn plan om de wereld rond te zeilen. Al groeide vrij snel ook het volwassen idee om met hun reis iets terug te doen voor de oceanen. “Tijdens mijn eerste oceaanvaart had al dat plastic in onze zeeën mij ontzettend gechoqueerd. Elke keer als we onze vislijn binnenhaalden, hing er wel een plastic ringetje of een grote plastic zak bij aan. Eerlijk, we hebben meer plastic dan vis gevangen. Plastic soep was tien jaar geleden nog niet erg bekend, Arjen en ik wilden de wereld daarover verslag te doen door onze reiservaringen te documenteren. We zijn tijdens onze tocht ook verschillende duurzame oceaanprojecten langsgegaan van onder andere het Wereld Natuur Fonds en Sea Shepherd.”
Met hun zelfgemaakte amateurbeelden haalt het duo acht weken lang primetime op zondagavond bij de AVRO. Er volgt ook een boek. “Onze droom duurde dus nog een tijdje voort, het was allemaal wel heel bijzonder. Uiteindelijk hebben we onze boot verkocht en ben ik begonnen aan een ‘normale’ job. Het zwarte gat heb ik niet echt beleefd, maar ik wist wel al snel dat ik meer wilde dan dat.”
The Ocean Cleanup
Niets is toeval voor iemand die de zeeën afvaart, dus valt het oog van Dirkse kort nadien op het TEDx-filmpje van Boyan Slat. “Een presentatiefilmpje over zijn afstudeerproject op de middelbare school was dat. Boyan had een concept bedacht om de oceanen plasticvrij te maken aan de hand van een soort platform-constructie met gigantische armen. Ik liep al een hele tijd rond met diezelfde geweldige droom om de oceanen schoon te maken, dus heb ik met hem afgesproken. Hij wou graag eerst zijn studie in de lucht- en ruimtevaart afmaken, vertelde hij me. Ik heb dan voorgesteld om hem een paar dagen per week te helpen om een haalbaarheidsstudie op te zetten voor het project.”
‘The Ocean Cleanup’ krijgt een naam, een stichting en een Facebook-pagina. Een website is er nog niet en ook vrijwilligers blijken niet in één twee drie te vinden. “Maar opeens gingen we dan viraal. Het media websiteplatform ‘I fucking love science’ had ons idee opgepikt en met hun miljoenen volgers gedeeld. Ineens kregen we 1.500 mails per dag, een gekkenhuis was het. We hebben toen zelfs besloten om een volledige mediastop op het project te leggen tot we klaar waren met ons werk. Wat wel mooi was: de tien vrijwilligers die we dachten nodig te hebben, zijn er uiteindelijk tweehonderd geworden.”
De droom vaart verder
Twee jaar lang werkt Florian Dirkse 80 uur per week aan het project. “Vrijwillig. Dat geeft wel aan hoe groot die droom was”, realiseert hij zich. “En uiteraard, voor veel dromen heb je ook centen nodig. We hebben met The Ocean Cleanup twee succesvolle crowdfundcampagnes opgezet van 90.000 dollar en 2,1 miljoen dollar. In dat soort dingen ben ik best goed geworden. Mensen contacteren mij er vandaag ook nog wel eens voor.”
“Vorig jaar rondde ik bijvoorbeeld een geslaagde crowdfunding voor The Great Bubble Barrier, een project bedacht door drie Nederlandse dames die met een soort van bubbelgordijn, doordringbaar voor de scheepvaart, het plastic uit de rivieren willen halen. Geen gek plan als je bedenkt dat 90% van het plastic in de oceanen uit de rivieren komt. Voor dat soort projecten zet ik me graag in.”
De ontwikkelingen in The Ocean Cleanup volgt Dirkse vandaag eerder vanop een afstand. “In 2015 heb ik het project verlaten, zo gaan die dingen nu eenmaal. Ik weet dat de constructie er ligt, maar dat ze nu aanpassingen aan het doen zijn om ze optimaal te doen werken. Voor mij was het tijd voor een nieuwe droom: ik heb een wrak van een boot gekocht en ben die beginnen opknappen. Het is een prachtig schip geworden. Daar organiseer ik nu zeilreizen op, acht weken lang per seizoen: familiedagen en bedrijfsuitjes, van rustige dagtripjes tot eilandhoppen en avontuurlijke oversteken naar Engeland.”
Zeildromen
Buiten het seizoen, in voor- en najaar, geeft de zeiler lezingen over hoe mensen hun dromen kunnen volgen. “Heel veel mensen hebben dromen, maar houden het daarbij. Ik ben wel het schoolvoorbeeld van iemand die z’n dromen ook effectief verwezenlijkt. Met mijn bedrijfje Zeildromen neem ik mensen niet alleen fysiek mee op tocht, ik wil ze ook inspireren hoe ze meer met hun dromen kunnen doen, hoe ze in de spiegel kunnen kijken en zichzelf de vraag stellen of ze wel alles uit het leven halen.”
“Soms krijg dan een mailtje van iemand die zegt dat hij een ander pad is ingeslagen met zijn leven. Want: als mijn verhaal klopt, dan is het zijne ook mogelijk. Dat vind ik dan wel fantastisch. De boodschap die ik vooral wil meegeven? Zet door, neem risico, geloof erin en ga er gewoon voor, zeker als je ondernemer bent.”
Soms krijg dan een mailtje van iemand die zegt dat hij een ander pad is ingeslagen met zijn leven. Want: als mijn verhaal klopt, dan is het zijne ook mogelijk
“En schakel zeker ook je netwerk in”, voegt Dirkse toe. “Dat vond ik weer heel bijzonder toen ik mijn boot opknapte. Zoveel mensen hebben me geholpen met klussen. Dat was echt ongelooflijk, in een tijd waarin iedereen het ontzettend druk heeft. Hoe dat komt? Als mensen zien dat je die geweldige droom hebt, dan willen ze daar graag aan bijdragen.”
Kapitein Iglo
Wie straks Dirkses naam gaat googelen, vindt niet alleen de zeiler terug maar ook de kapitein. Iglo koos hem drie jaar geleden uit 320 kandidaten als hét Nederlandse gezicht voor hun merk. “Toen die vacature in de media verscheen, werd ik van alle kanten aangepord om te solliciteren”, herinnert de Nederlander zich. “Ik weet nog dat ik auditie heb gedaan met een papegaai op mijn schouder en met een handgeschreven sollicitatiebrief in de vorm van flessenpost.”
“Waarom ik mij heb aangeboden voor die erebaan? Iglo is medeoprichter van het duurzame viskeurmerk MSC en ondersteunt ook heel wat duurzame projecten, zoals nu bijvoorbeeld een campagne rond plastic soep. Voor dat project zijn we pas nog samen het IJ bij Amsterdam opgevaren om plastic te gaan vissen. Dat gaan we binnenkort ook met mijn eigen boot doen. Dan wordt die dus een expeditieschip, dat is natuurlijk te gek.”
“De combinatie van al die activiteiten vind ik erg fijn”, resumeert Dirkse. “De ene keer sta ik voor vijfhonderd man een lezing te geven, de andere keer voor dertig kinderen, dan weer doe ik een optreden voor Iglo of ben ik met gasten aan het zeilen. Ik vind het nog altijd heerlijk om de zee op te gaan, maar vind het vooral ook heel mooi om de zeilsport met anderen te delen. Mijn allergrootste droom? Die blijft hoe dan ook om de oceanen schoon te maken.”
