Georgia Brooks, een sociaal onderneemster met Brits, Canadese, Egyptische én Libanese roots, startte haar carrière als onderzoeksjournaliste in London waar ze zich vastbeet in legal affairs. Op haar 25ste schopte ze het tot redacteur. De liefde bracht Brooks naar Brussel, haar strijd voor vrouwenrechten resulteerde in de oprichting van The Nine, de eerste private member club voor vrouwen in België. “Ik heb niet het gevoel dat er veel plaatsen zijn voor vrouwen in deze wereld, dus moeten we onze eigen plek creëren.”

“Met alles wat ik doe - zowel in business als op persoonlijk vlak - probeer ik van de wereld een betere plaats te maken en de mensen rondom mij te helpen”, zegt Georgia Brooks (35) aan het begin van het interview. Haar missie komt voort uit haar achtergrond. “Ik heb extreme armoede en onrecht gezien. Onrecht dat mensen ervaren over zaken die ze niet kunnen veranderen. Denk aan afkomst of geslacht. Vooral dat laatste is een belangrijk aandachtspunt voor mij.”

Het vormt haar niet alleen als persoon maar ook als entrepreneur, vertelt Brooks. “Als onderneemster leg ik mijn hart en ziel in het creëren van dingen waar mensen van kunnen genieten en gebruikmaken en die hen ook echt vooruithelpen. Dus mijn modus operandi van The Nine was dan ook het creëren van een ruimte waar vrouwen zich geïnspireerd, aangemoedigd en veilig voelen. Ik heb niet het gevoel dat er in deze wereld veel plaatsen voor ons zijn. Daarom moeten we onze eigen plek creëren. Dat is wat ik doe met The Nine. En ik help anderen om dat zelf ook te doen.”

Van legal affairs naar women rights

Voordat ze met The Nine startte, was Brooks een succesvolle journaliste in London. Al op 25-jarige leeftijd mocht ze zichzelf redacteur noemen. Ook al is legal affair misschien niet het meeste interessante, dixit Brooks, toch genoot ze oprecht van de bedrijfscultuur en bracht het haar uiteindelijk in Brussel. “Als redacteur leerde ik heel wat interessante mensen kennen: advocaten, zakenlui en politici die zich bezighielden met onder meer handel, juridische markten en beleid. En zo heb ik ook mijn man ontmoet, voor wie ik uiteindelijk naar Brussel ben verhuisd.”

“Na ruim twee jaar aanwezigheid in België was het voor mij een uitgemaakte zaak dat ik niet in de journalistiek zou blijven. Vrouwenrechten, daar wilde ik meer mee doen”, vertelt Brooks. Ze richtte daarom een non-profit organisatie op, Fempower initiative, die zich inzet voor de verbetering van het leven van meisjes en jonge vrouwen die in achtergestelde gebieden in het Midden-Oosten wonen. “Zo hebben we een gezondheidskliniek in één van de armste gebieden van Cairo, en een onderwijsklas in een vluchtelingenkamp in Libanon”, verduidelijkt Brooks. “We werken via het fonds samen met lokale ngo’s. Als non-profitorganisatie is het omwille van nationale wetgeving namelijk niet eenvoudig om te functioneren in een land waar je niet gevestigd bent.”

Eerste female-focused private memberclub

Ingegeven door de vrouwenrechten en deels geïnspireerd op de member clubs die Georgia Brooks kende van haar tijd in London, zag The Nine het levenslicht. “Het is geen business club”, benadrukt de founding CEO. “Het is een private membersclub, dus je hoeft niet in business te zitten of erover praten om deel uit te maken van The Nine.”

Overal ter wereld zag Brooks dergelijke clubs openen, en ze wachtte tot iemand in het bruisende, politieke en internationaal geörienteerde Brussel dat voorbeeld zou volgen. Toen dit uiteindelijk niet gebeurde, nam ze het heft in handen. “Ik vond nergens een ruimte waar ik volledig mezelf kon zijn zonder veroordeeld of bekritiseerd te worden. Bovendien ontmoette ik heel wat vrouwen die hetzelfde ervaren. Of we hoorden er niet thuis, of we voelden ons niet welkom, tenzij je in een specifiek hokje past. The Nine denkt niet in hokjes. Het is een ruimte door en voor vrouwen die vrouwen in hun kracht zet. Het is een thuis weg van huis, waar je jezelf professioneel en persoonlijk kunt ontwikkelen.”

Maar is een private membersclub voor vrouwen nog nodig de dag van vandaag? “Het is uiterst noodzakelijk om velerlei redenen”, reageert Brooks scherp. “Eén daarvan is natuurlijk dat ze tot nu toe niet bestonden. Daarnaast hebben we nog een lange weg te gaan, wanneer het aankomt op gendergelijkheid. Ik zou maar al te graag in een wereld leven waarin we geen specifieke club of focus op vrouwen nodig hadden. Maar zover zijn we bijlange nog niet. Dus tot die tijd denk ik dat het heel belangrijk is voor vrouwen om samen te komen. En ook voor mannen om samen te komen in die ruimte om te zien hoe vrouwen met elkaar omgaan en hoe dingen anders kunnen zijn, zonder dat dat per se beter of slechter hoeft te zijn. Het is gewoon anders!”

Ik zou maar al te graag in een wereld leven waarin we geen specifieke club of focus op vrouwen nodig hadden. Maar zover zijn we bijlange nog niet

Fitnessclub voor de hersenen

Brooks beschrijft ze The Nine nog liefst van al als een member club for the brain, een fitnessclub voor de hersenen. “Ik gebruik steeds het voorbeeld van een sportschool. Als je je inschrijft voor een sportschool of een fitnessclub, ga je omdat je een dienst zoekt en iets wilt iets winnen of verkrijgen. In de sportschool is dat beweging en een gezond lichaam. Bij The Nine krijg je kennis, inzichten en een community. Je kan je er zowel professioneel als persoonlijk ontwikkelen, zowel cultureel als intellectueel, en ga zo maar door. En dit in interactie met gelijkgestemde vrouwen.”

Dat vrouwen nog elke dag met tal van challenges geconfronteerd worden, kan ook Georgia Brooks beamen. “Er zijn de interne uitdagingen waarmee vrouwen in zichzelf geconfronteerd worden en de externe zoals vooroordelen, stereotypering, discriminatie en pesterijen”, zegt ze. “Er zijn een heleboel zaken die vrouwen overkomen, of die tegen ons bestaan, vanwege het sociaal-economische kader waarin we leven. Daarom is het belangrijk dat vrouwen deelnemen aan elke publieke discussie, omdat we bestaan in deze wereld.”

Zelf moest Brooks ervaren hoe de oprichting van The Nine helemaal niet van een leien dakje liep, zo vertelt ze openhartig. “Ik kreeg vaak te horen - van mannen - dat vrouwen een plek zoals The Nine niet nodig hebben. En het verkrijgen van financiering als vrouw is bijna onmogelijk. Ik denk dat ik zonder de hulp van mijn man zelfs geen vergadering had kunnen beleggen. Over de haalbaarheid van het idee heb ik alleszins voldoende vragen of opmerkingen gekregen.”

“Wanneer mensen mij nu vragen waarom vrouwen dit zo graag willen, antwoord ik steevast dat ze dit maar beter rechtstreeks kunnen vragen aan de leden van The Nine zelf. Die vertellen één voor één dat ze eindelijk een thuis hebben gevonden waar ze al heel hun leven op wachten.”

The future is female

Of Brooks de toekomst voor vrouwen positief tegemoet ziet? “Het gaat alleszins de goede richting uit. Laten we niet vergeten dat 100 jaar geleden het landschap voor vrouwen heel anders was. Dus we moeten allemaal even de tijd nemen om te waarderen dat waar we nu zijn eigenlijk niet heel slecht is, als je vergelijkt met waar we ooit zijn begonnen”, klinkt het.

“Ik hoop dat we in de samenleving een punt bereiken waarop we niet steeds hoeven te zeggen: vrouwelijke politicus, vrouwelijke wetenschapper of vrouwelijke CEO. En dat we begrijpen dat een CEO, wetenschapper of politicus zowel man of vrouw kan zijn. Nogmaals, we zijn er nog niet maar we boeken vooruitgang. Dus moeten we blijven geloven en blijven vechten. En met ‘wij’ bedoel ik echt iedereen in onze maatschappij.”