Filip Smet, founder en CEO van AMOTEK is zelfbenoemd firestarter en heeft hij het oprichten en begeleiden van start-ups tot een sport verheven. Een sport waarmee hij hoopt ooit aan de wieg van wereldveranderende technologie te staan. De tactiek? Veel durven, veel doen en vooral blijven afgaan op zijn gevoel.

Wat betekent een nominatie als die voor JCI Antwerpse jonge ondernemer van het jaar nog voor jou?

Smet: “Zelf hecht ik er niet al te veel belang aan, maar voor AMOTEK en het team is het wel een mooie erkenning. Het maakt mensen trots op wat ze doen, en dat heeft een positieve impact op het bedrijf.”

“Ook voor het Belgische ondernemerslandschap kunnen zo’n prijzen een positieve impuls zijn. Hier hebben we nog vaak de mentaliteit om kritisch en judgy te worden als iets mislukt, maar als je niets probeert, gebeurt er ook niets. Ik heb ondertussen toch al een zestigtal bedrijven opgezet, sommige succesvol, sommige helemaal niet, maar dat is het ondernemerschap: je moet het gewoon doen en in het slechtste geval leer je er iets uit. Er is niets zo erg als een bedrijf dat het niet tot voorbij een slidedeck schopt.”

Het verschil tussen mij en Combell? Ik durfde niet groot te denken.

Hoe belangrijk is het voor jou om je te omringen met de juiste mensen?

“Mijn eerste bedrijf was een hostingbedrijf, in dezelfde categorie als Combell bijvoorbeeld. Als ik daar nu op terugkijk en die vergelijking maak, is het enige verschil eigenlijk dat ik niet zo groot durfde te denken en dat ik niemand had om mij uit mijn comfort zone te trekken. Dus heb ik de laatste vijf jaar ook steeds een mentor gehad, iemand die me durft te challengen en waar ik kan van leren.”

“Ik ga actief op zoek naar mensen met de juiste expertise. Want dat is belangrijk: je moet leren van mensen die gelijkaardige dingen hebben meegemaakt. Zelf neem ik die rol ook op voor een paar mensen in bedrijven waar we in hebben geparticipeerd. Bij Cubitec bijvoorbeeld coach ik het management team. Heel veel van de uitdagingen waar zij nu voor staan, heb ik ook gehad, en daar kan ik dus een meerwaarde zijn. Dat is zalig om te doen, en dat zijn projecten waar je als investeerder ook gewoon gelukkig van wordt. We doen het omdat we het graag doen, en anders niet.”

“Ik ben ook founding member van EO Belgium (Entrepreneurs’ Organisation Belgium, nvdr.)- wat ik vaak mijn persoonlijke raad van bestuur noem. Dat is een vzw die gegroeid is uit het internationale netwerk EO, dat meer dan 18.000 leden telt. Ik had bevriende ondernemers die lid waren van de Duitse vzw, en zij spraken daar vol lof over, dus hebben we een Belgische tak opgericht. De vzw brengt mensen samen om te werken rond leiderschap en persoonlijke ontwikkeling. Het is daar dat ik ontdekt heb dat ik echt een firestarter ben, dat werken met start-ups en scale-ups is wat ik het liefste doe. Eigenlijk heb ik AMOTEK dus deels aan EO Belgium te danken.”

Wat jullie doen is erg uiteenlopend: hoe bepalen jullie met welke klanten of projecten jullie aan de slag gaan?

“Ik begin altijd met mij af te vragen of iets mij gelukkiger gaat maken. Als iets mij geen energie geeft, doe ik het niet. Vandaar ook de ‘AMO’ in AMOTEK, ik wil mijn hart volgen en pas in de tweede plaats kijken of iets een goede casus is waar we iets aan kunnen verdienen. Veel bedrijven redeneren andersom: die bekijken eerst de business case en bedenken dan pas of het past binnen hun waarden en normen, maar daar geloof ik niet in. Het gevoel moet op de eerste plaats staan.”

“Ik wil een hartslag voelen in mijn bedrijven. Het verschil tussen een goed, gezond bedrijf en een onderneming die stervende is, zit vaak bij de mensen erachter, en hoe hard zij er nog voor willen gaan.”

Filip Smet

De eeuwige balans

Maakt dat het ook moeilijker om de knoop door te hakken als iets niet werkt?

“Ik kan inderdaad heel slecht nee zeggen, maar daar helpt onze raad van bestuur bij. We komen elke maand samen, dat is echt de draaischijf van het bedrijf. Ik heb in veel andere bedrijven gezeten, en ken er geen enkel met zo’n actieve raad van bestuur. Uiteraard ontstaan er dan soms discussies, maar dat is logisch. Ik zou mij zorgen maken als er niet af en toe gevochten werd voor een punt.”

“De raad van bestuur helpt ook bij het zoeken naar een evenwicht. We moeten goed bewaken hoeveel tijd en headspace we stoppen in onze corporate klanten en hoeveel we overhouden voor onze eigen startups en nieuwe concepten en technologieën. Dat is een grote uitdaging: waar ligt de lijn tussen mensen proberen helpen en het werk dat we doen voor klanten. Voor je het weet zit je de hele dag te luisteren naar mensen hun uitdagingen en problemen, maar dat gaat onze lonen niet betalen.”

Kan je een voorbeeld geven van technologieën waar je mee aan het experimenteren bent?

“We zijn veel met blockchain bezig, dat zie je bijvoorbeeld in Onegrid. Dat is een soort Wordpress voor NFT’s, zodat artiesten hun eigen digitale werken kunnen creëren. Het economisch model ervan moet nog bewezen worden, maar dat is precies wat we willen doen. Mensen verplichten om na te denken over nieuwe technologieën en hoe we die kunnen ontwikkelen, en daarin durven investeren. Het ene zal lukken, het andere misschien niet.”

Board EO Belgium: Mieke Verstraeten van Induver (Learning), Filip Smet van Amotek Technologies (Ledenwerking), Priyanka Mehta (Voorzitter EO Belgium) en Dominique Van der Velden van Anders Beton (Ledenwerving)

Gepensioneerd met een eigen pretpark

Jullie willen de Belgische Rocket Internet worden, hoe ziet die ambitie er concreet uit voor jou?

“Ik wil van AMOTEK echt een langetermijnverhaal maken en vind het zalig om na te denken over wat we binnen dit en dertig jaar allemaal verwezenlijkt kunnen hebben. Met Realm Architects bouwen we bijvoorbeeld aan software waarmee je een wereld kan bouwen voor Dungeons & Dragons. Als dat lukt en het slaat aan bij de doelgroep, zou die software door miljoenen spelers gebruikt kunnen worden. Dat is de impact die ik wil maken. Ik wil in de toekomst over gevestigde technologieën kunnen zeggen dat wij mee aan de wieg stonden.”

“Als ik 64 ben, hoop ik vooral dat AMOTEK een heel grote speeltuin is, een pretpark misschien zelfs. Eentje dat draait zonder mij, maar waar ik af en toe toch nog op bezoek kan komen. Met sommige attracties die goed draaien en sommige waar nooit iemand opgaat, maar waar we toch fier op zijn.”