“Zet je medewerkers met een beperking in, dan krijg je in ruil superbetrouwbaar en vooral loyaal personeel”

Elise Peeters en haar broer Thomas startten in de lente van 2023 met een eigen ijssalon in Mechelen. Gelateria Julietta stelt vandaag 23 mensen tewerk, waarvan 13 vaste krachten en 10 jobstudenten. Een hele prestatie voor twee jonge twintigers – zeker omdat ze enkel mensen met een beperking in dienst nemen. “Dat was absoluut het eerste doel.”

Het pand dat broer en zus kochten was eerder een bakkerij, dus het moest volledig worden ingericht als ijssalon. Helemaal onbeslagen in de horeca waren ze niet, zegt Elise Peeters: “Mijn ouders hebben al lang verschillende horecazaken, dus ik wist wel een beetje hoe het werkt. Maar toch was het allemaal nieuw.”

Grote stap

Een eigen horecazaak is een behoorlijk stap voor vroege twintigers als jullie, ook qua financiering. Hoe pak je zoiets aan?

“We kregen een starterslening van Trividend (financiering op maat afhankelijk van de fase van de onderneming, vaak met een link met sociale economie, wdh). Daarmee hebben we een deel van de ijsmachine kunnen financieren. Ons pand was ook niet rolstoeltoegankelijk, dus die aanpassing raakte zo ook betaald. We hebben een lening bij de BNP Paribas en verder kwam het uit eigen zak: sparen, een aankoop doen en weer sparen.”

Jullie zijn gestart met z'n tweeën, maar vanaf de start hadden jullie personeel in dienst. Heel sterk voor een jonge horecazaak!

“De insteek was niet een ijssalon, wel mensen helpen met een beperking die graag in het reguliere circuit aan de slag willen. Vanaf dag één hebben we mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt ingezet. Dat engagement heb ik al sinds mijn twaalfde. Bij Brownies&downieS in Nederland had ik dat gezien en dat is hard blijven plakken. Ik ben blijven denken dat dit echt was wat ik wilde doen. Voor mijn broer was de timing perfect. Hij was net gestopt met school toen deze mogelijkheid zich aandiende. Maar voor Thomas was dit niet echt een passie zoals voor mij.”

Medewerkers vinden voor het ijssalon was vrij gemakkelijk. “We hingen een berichtje tegen onze deur dat we mensen zochten met een afstand tot de arbeidsmarkt. Facebook heeft ons hard geholpen. We hebben ook samengewerkt met GTB (Gespecialiseerd Team Bemiddeling – helpt mensen met een beperking of gezondheidsprobleem om geschikt werk te vinden, wdh). Maar daar vond ik niet de profielen die ik zocht: mensen met een verstandelijke beperking, autisme, ADHD die ook vlot Nederlands spreken. Dat vind ik belangrijk voor de klanten.”

Meteen personeel in dienst

Jullie zijn vanaf de start met vijf vaste medewerkers en vijf jobstudenten. Niet evident om meteen met vijf vaste personeelsleden te starten.

“Klopt, en het zijn vooral jonge mensen die bij ons terechtkomen. Ook ons vaste personeel is tussen de 20 en 30, op één iemand na die net 40 geworden is. Leuk ook om vanaf de start medewerkers in dienst te hebben, maar het lastige was dat we zelf niet goed wisten wat een ijssalon runnen inhield, ook al had ik dus wel ervaring met horeca. Voor mensen met autisme was dat ook best lastig. Als wij het niet goed wisten, konden ze niet altijd terecht met hun vragen. Er zijn wel horecazaken waar bijvoorbeeld mensen met autisme aan de slag zijn, maar dan vooral als vrijwilliger of stagiair. Ik had zelf dus niet echt rolmodellen.”

Je moet ook omzet genoeg draaien om je personeel te kunnen betalen: zorgde dat voor extra stress?

“Met onze premies en tegemoetkoming via individueel maatwerk voor werkgevers konden we in principe de eindjes aan elkaar knopen, maar uiteindelijk duurde het voor sommige werknemers acht maanden tot een jaar voor we de financiering kregen. Dat zorgde uiteraard voor een cashflowprobleem.”

“Zoveel personeelsleden: het blijft een uitdaging. We hebben nu 23 mensen in dienst, zowel vaste krachten als jobstudenten. We zijn constant bezig met nieuwe subsidies aanvragen, want er komt geregeld nieuw personeel bij. Onze unieke situatie is dat we als een van de enige werkgevers met een beperking een volwaardig loon bieden.”

Jobstudente van het jaar 2024

Jullie jobstudente Anthe Koppens heeft autisme en werd verkozen tot jobstudent van het jaar door UNIZO en Liantis. Waarom is zij zo bijzonder?

“UNIZO en Liantis vonden het bijzonder dat zij onze eerste jobstudent was die solliciteerde en later tien andere jobstudenten naar ons toeleidde. Dat zegt veel over haar. Anthe is helemaal opengebloeid op de werkvloer en is nu geswitcht van het buitengewoon onderwijs naar het BSO. Intussen zou ze naar het zesde middelbaar moeten gaan, maar omdat ze overstapte naar het reguliere onderwijs, moest ze een paar stappen terugzetten. Alle jobstudenten komen trouwens vaak hier studeren, om ons dan heel de tijd vragen te stellen (lacht).”

Is het de bedoeling dat jullie hen helpen om uiteindelijk te vertrekken naar het reguliere circuit?

“Jazeker, we willen daar al in 2026 mee te beginnen. Om echt ervaring op te doen, geven we ze nog wat meer tijd. Daarna laten we - wie dat wil - een maand stage volgen. Ik hoop dat onze mensen dan inzien dat ze ook elders zouden kunnen werken, maar ik wil ook werkgevers sensibiliseren dat je heel goed mensen met een beperking kan inzetten op de werkvloer. Er is wat begeleiding nodig en het is niet altijd even gemakkelijk, maar je krijgt in ruil superbetrouwbaar en vooral heel loyaal personeel. Mensen melden zich zelden ziek. Wel is het zo dat ons personeel zelf eigenlijk niet weg wil: Julietta is hun veilige cocon. Ook als ze geen shift hebben, springen ze graag even binnen. Voor ons wordt het ook lastig om hen los te laten.”

Rolmodel voor werkgevers

Welke begeleiding geven jullie meer dan wat zij dan elders niet zouden hebben? Of gaat het gewoon over de vibe?

“We wonen zelf boven de zaak en we zijn 24-7 beschikbaar. Bellen ze me om 8 uur ’s avonds, dan weet ik dat daar een goede reden voor is. Onze begeleiding gaat ook veel verder dan enkel op de werkvloer. We gaan mee naar het CAW, we praten met hun ouders. Met ADHD ben je vaak slecht in plannen en kom je wel eens te laat. Maar dan zijn dan ook de mensen die probleemloos wat langer blijven werken.”

“Wij bieden heel veel kansen, we houden drie, vier, vijf laatstekansgesprekken voor het écht stopt. Drie mensen heb ik uiteindelijk laten gaan. Zij hadden uiteindelijk niet de vaardigheden die we zoeken. Twee keer per week een uur te laat komen, afspraken niet nakomen of glashard liegen. Daar kan ik niet tegen en daar trek ik de grens. Maar verder valt het erg mee, hoor. We staan de hele tijd mee op de werkvloer en we zien het meestal als er iets misloopt. Bovendien krijgen we heel wat nuttige en creatieve input. Het is echt tweerichtingsverkeer. Bij ons duren shifts ook geen acht uur, drie à vier uur per shift volstaat. We merken dat een shift van acht uur voor de meesten wat teveel is. Zes uur is nog net op het randje, daarna raken ze echt overprikkeld.”

Wat was de grootste verrassing die je eigenlijk ondervonden hebt als ondernemer? Waar kijk je eigenlijk echt op terug van: dit had ik niet verwacht?

“Werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt sprak altijd al vanzelf voor mij, maar ik had nooit verwacht de familie te worden die we nu zijn. Onze medewerkers zijn supergoed met de klanten en het is erg fijn dat ze zo recht voor de raap zijn tegen elkaar. Ruzies en discussies lossen ze altijd onderling op. Dankzij hen hebben we veel over onszelf geleerd.”

“Ze bieden ons echt een andere kijk op de wereld. Onze medewerkers met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) doen ons inzien dat het leven meer is dan 24/7 werken en dat je ook op je gezondheid moet letten. Door de mensen met autisme leren we bij over de manier waarop we communiceren. En dat lachen op de werkvloer zó belangrijk is.”

HR-begeleidingstraject 'Elk Talent aan Boord'

De arbeidsmarkt wordt steeds krapper en de juiste medewerkers vinden of behouden, kan moeilijk zijn. Met het begeleidingstraject 'Elk Talent aan Boord' biedt Unizo werkgevers een duurzame oplossing op maat. Meer weten? Ontdek het hier.