Margo Voets (copyright: Eva Verbeeck)

Na haar carrière als topsportster - Margo Voets speelde lange tijd op het hoogste niveau volleybal en maakte zelfs kort deel uit van het Belgisch nationaal team - kwam er extra tijd vrij die ze zo snel mogelijk wou invullen met haar tweede passie: interieurdesign. Toen ook die bal aan het rollen ging, wakkerde dat de ondernemingszin alleen nog maar meer aan, wat resulteerde in een eigen horecazaak Slō. “Naar mijn gevoel ging het allemaal zo snel, soms leek het alsof bijna alles vanzelf liep”. Al kwam Voets ook de nodige uitdagingen tegen op haar ondernemerspad...

“Na mijn studies marketing combineerde ik volleyballen met een job als vertegenwoordiger van het biermerk Lindemans. Ik ging langs bij de tofste horecazaken van Oost- en West-Vlaanderen en verkocht - wat voor mij betreft - de beste kriek van het land. Toen ik mijn volleybalcarrière in 2019 eindigde, was stilzitten geen optie. Ik nam mijn tweede passie - interieurdesign - op en startte een studie in avondonderwijs. Al snel deed ik mijn eerste interieurprojecten onder de naam BURO MARGO”, vertelt Voets trots. “Dit gaf mij enorm veel voldoening en nog meer zin om te ondernemen.”

De interieurprojecten combineerde ze met een job als barista in Koffie & Staal in Leuven. “Daar leerde ik onder andere de perfecte cappuccino maken. Gezien mijn grote ondernemerszin begon ik al snel te denken aan mijn eigen bar. Daarom startte ik met de WSET wijncursus om naast koffie ook over wijnen meer te lezen en te leren. De basis van haar eigen horecazaak Slō was gelegd.”

Sport mindset en familie

“Ik denk dat ik niemand hoef te vertellen dat een ondernemersparcours - zeker in het begin - best hobbelig kan zijn. Gelukkig ben ik van nature zeer optimistisch en positief ingesteld. Daarnaast heb ik dankzij mijn sportcarrière ook een bepaald doorzettingsvermogen ontwikkeld en leerde ik ook mijn mannetje te staan.”

“Uiteraard is een goede omkadering van familie en vrienden ook niet te onderschatten. Het kiezen van een logo, het uitzoeken van een goede wijnkoelkast, het in elkaar zetten van de keuken, enzovoort: mijn familie en vrienden staan altijd voor me klaar waardoor ik me doorheen het ondernemen nog niet vaak alleen heb gevoeld.”

Vernieuwend concept in de stad

Slō is het fonetische woord van slow en staat voor slow food en slow living. “Het behelst de omschakeling van fastfood naar mindful eten en van materialisme naar persoonlijkheid en simplisme”, licht Voets toe. “Binnen Slō vertoont dit zich in de eenvoud van de borden die geserveerd worden, alsook in het minimalistische interieur.”

En de Leuvenaar, heeft die haar horecazaak meteen omarmd? “Een Leuvenaar heeft tijd nodig”, antwoordt Voets. “Slō is voor velen in Leuven een nieuw concept met een vernieuwend interieur. Ik hoor dan ook vaak de vraag: ‘Is Leuven wel klaar voor dit soort bar?’ Weliswaar in positieve zin. Maar hoe leuk is het niet om een vernieuwend concept naar een stad te kunnen brengen. Daarvoor doe je het toch als ondernemer?”

Duurzaam en lokaal

Met Slō hecht Voets veel belang aan duurzaamheid en lokaal. “Onze menukaart veranderen we ieder seizoen en we zetten lokale producten in de schijnwerper. Ook de koffiebonen, thee en kazen komen van om de hoek. En voor onze (natuur)wijnen gaan we steeds op zoek naar de kleinere wijnboer. Het is zelfs zo dat ik voor de start van Slō enkele plukboeren heb gecontacteerd met de vraag om samen te werken voor mijn groeten en fruit. Jammer genoeg konden zij het nodige volume voor een horecazaak niet garanderen, waarvoor ik uiteraard alle begrip heb.”

“Seizoensgebonden werken is enorm populair, en dus een fijne trend om waar te nemen”, stelt Voets. “Je merkt echt dat iedereen zijn uiterste best doet om lokaal (samen) te werken. Zo lanceerde ik ook Kitchen Takeovers, waarbij onze keuken letterlijk voor één dag overgenomen wordt door jonge chefs en gepassioneerde foodlovers. Het geeft een andere dynamiek en het is zo fijn nieuwe mensen uit de buurt te leren kennen die eenzelfde passie delen als ik.”

(copyright: Eva Verbeeck)

De work-life balans

Voor de voormalige topvolleybalster ligt de grootste uitdaging niet in het ondernemen zelf, wel in het combineren van Slō en BURO MARGO met haar privéleven. “Na een weekend werken kan ik echt verlangen naar een dagje vrij op maandag”, bekent Voets. “Alleen durf ik op die momenten al eens uit het oog te verliezen dat mijn interieurprojecten niet op zich laten wachten.”

“Bovendien vind ik het belangrijk om het contact met mijn vriendinnen te onderhouden, zie ik mijn mama en zus het liefst iedere week en heb ik nood aan voldoende sport en slaap. Je kan je wel al inbeelden dat mijn vriend en ik echt moeten zoeken naar kwaliteitsvolle momenten samen”, lacht Voets. “Ik heb het gevoel dat ik momenteel niet 7/7 maar 10/7 werk. Kan dit zelfs?”

Hoewel ik met Slō heel bewust inzet op slow living, is het iets waar ik mezelf dagelijks nog vaak aan moet herinneren: meer bewust zijn van het nu, meer genieten van de kleine momenten

“Dus hoewel ik met Slō heel bewust inzet op slow living, is het iets waar ik mezelf dagelijks nog vaak aan moet herinneren: meer bewust zijn van het nu, meer genieten van de kleine momenten. Soms kan ik lopen - eerder snelwandelen - van punt A naar punt B en leef ik in een enorme rush. Aangezien we met Slō staan voor slow food en slow living vind ik het voor mezelf als onderneemster enorm belangrijk om daar stappen in te zetten en dit ook te delen met de buitenwereld.”

Continu grenzen verleggen

“Binnen Slō zelf zal niemand zich gehaast voelen” benadrukt Margo Voets. “Ik zal dan ook nooit met twee vaste shiften werken. Mensen komen en gaan wanneer ze willen. Is dat voor 4 uur of 10 minuten, zolang zij de nodige kwaliteitsvolle tijd hebben kunnen beleven in mijn zaak, ben ik een gelukkig mens.”

Zowel voor Slō als voor mezelf ben ik in staat om mijn grenzen telkens opnieuw te verleggen

Wat zijn de toekomstplannen voor Slō? “Mijn dromen zijn alleszins nog lang niet verwezenlijkt”, lacht Voets geheimzinnig. “Zowel voor Slō als voor mezelf ben ik in staat om mijn grenzen telkens opnieuw te verleggen. Een ultieme droom of doel bestaat dus ook niet voor mij. Wat ik wel nog wil meegeven aan anderen is: durf te springen! Dromen maken zich namelijk niet vanzelf waar.”