Jana Elza Wuyts: “Het is niet omdat iets op een bepaalde manier gebeurt dat het ook zo moet blijven”

Jana Elza Wuyts (41) is tekstschrijver en verhalenverteller. Ze woont en werkt in de Oostkantons, samen met haar man - auteur Marnix Peeters - met wie ze Pottwal Publishers oprichtte. Met deze uitgeverij brengt het schrijverskoppel hun eigen boeken op de markt. Deze maand verschijnt haar tweede boek ‘Boef. Liefhebben kan je leren’. “Drie jaar lang hebben Marnix en ik zich élke dag om onze adoptiehond bekommerd. Dat konden we alleen omdat wij die vrijheid in ons werk en leven hebben, wat voor mij één van de grootste voordelen van het ondernemerschap is.”

Wat vind je jouw belangrijkste ondernemerseigenschap?

“Eigengereidheid. Hoe we bij Pottwal Publishers vooral niét geven om geplogenheden en tradities, maar heel doelbewust gaan zoeken naar nieuwe invalshoeken en frisse winden. Het is niet omdat iets op een bepaalde manier gebeurt, dat het ook zo moet blijven.”

“In het boekenvak is de distributie bijvoorbeeld veel te complex en te duur - zo duur, dat uitgevers hun auteurs amper deftig kunnen vergoeden. Vorig jaar hebben wij die distributie zelf in handen genomen. Pakjes gemaakt, etiketten geprint, MyParcel geboekt. Dat zorgde voor een bijzondere Fabioladorpensfeer in huis, maar het heeft gewerkt en het was buitengewoon amusant.”

Wat is jouw idee van werkgeluk?

“Daar heb ik in het verleden diep over nagedacht, en daardoor ben ik erin geslaagd om het voor mezelf te creëren. Het komt hierop neer: schep voor jezelf de ideale dag, en herhaal die à volonté. Ook hier geldt: bevrijd je van geplogenheden en tradities.”

“Ik slaap in een kamer zonder wekker, dus ik sta uitgeslapen op. Ik speel spelletjes met de hond, maak in de voormiddag een lange wandeling samen met hem en mijn man, laat onderweg ideeën rijpen en plannen ontstaan en begin tegen de middag met een uitgewaaid, fris hoofd te werken. Dat is essentieel voor de creativiteit. Dat doe ik elke dag opnieuw, zon- en feestdagen inbegrepen. Dat is voor mij écht werkgeluk. En op een hoger niveau: iets doen waar je je ziel in legt en mensen blij mee maakt.”

Welke hervorming bewonder je het meest?

“Als ik ‘hervorming’ als ‘vernieuwing’ mag interpreteren: de nieuwe technologie. Ik ben geboren in een tijd dat je kunt ondernemen vanop een berg in een Spaans natuurpark, wat we elke winter gedurende enkele maanden in de praktijk omzetten. Een laptop en een modem volstaan - we hebben de voorbije winter een heel boek tot stand gebracht in een klein huisje in de Sierra de Almijara. Daar sta ik nog altijd van te kijken, want jaren geleden kon je daar niet eens van drómen. Als copywriter schrijf ik ook voornamelijk over ICT en technologie. Het fascineerde me als tiener al.”

Welk aangeboren talent had je graag gehad?

“Zelf ben ik totaal onpraktisch, vandaar mijn enorme bewondering voor mensen met een praktisch talent. Ik kan niet koken, ik kan niet goed autorijden, ik ben dolblij met mijn boekhouder want ik ben een sukkel met cijfers. Het zijn onkundes die ik betreur, want ze maken mijn leven ingewikkelder.”

“Wat ik eveneens bewonder: de spontane, welgemeende vrolijkheid waarmee de verzorgsters in het rusthuis van mijn schoonvader met die mensen omgaan. Daar zou ik als introvert wat meer van willen hebben.”

In wie of wat heb je de laatste tijd geïnvesteerd?

“In Boef, onze hond, op een manier die ik nooit voor mogelijk had geacht. Ik liep hem drie jaar geleden tegen het lijf in de Sierra waar ik het eerder over had, en heb hem meegenomen naar de Oostkantons waar wij wonen. Wist ik veel dat hij al een jaar in de bergen had geleefd, zonder contact met mensen, op zichzelf aangewezen - hij zag er zo lief en normaal uit! (lacht).”

“Drie jaar lang hebben mijn man en ik zich élke dag om onze adoptiehond bekommerd. Dat konden we alleen omdat wij die vrijheid in ons werk en leven hebben, wat voor mij één van de grootste voordelen van het ondernemerschap is. Hadden we dat niet gedaan, dan hadden we hem onmogelijk kunnen houden. Ik ben er erg trots op: Boef is nog altijd een ongeleid projectiel, maar we kunnen intussen goed samenleven. En hij is onze allerbeste vriend geworden!”