In een familiebedrijf ligt er standaard een schilderachtig laagje trots, passie, en emotie over de commerciële realiteit. Dat is bij designmeubelzaak Casteelken niet anders. Tine Neyrinck nam er in 2015 de fakkel over van haar moeder Anne Decruy die in 1976 in het West-Vlaamse Rumbeke de onderneming uit de grond stampte. “We zitten doorgaans op dezelfde golflengte, maar onze aanpak verschilt wel. Een bedrijf leiden gebeurt niet meer op dezelfde manier als vroeger”, klinkt het bij monde van de tweede generatie.

Omweg in het buitenland

Een logische wending was het niet, want Tine Neyrinck was er van kindsbeen af rotsvast van overtuigd dat ze nooit in de zaak zou stappen. Bovendien stond het in de sterren geschreven dat haar broer, die een relatie had met een interieurarchitecte, de familielijn in het bedrijf zou verderzetten.

Lange tijd bewandelde Neyrinck dan ook vastberaden een ander pad. Ze volgde haar man eerst over de plas, naar het Verenigd Koninkrijk, om uiteindelijk neer te strijken in Rotterdam. Daar kon ze maar moeilijk aarden, en dus trok ze terug naar België, waar ze bij IVC (Balta Group) in een jong, dynamisch team terecht kwam.

Maar toen werd haar vader ziek en keerde Neyrinck onverrichter zake terug naar huis om een handje te helpen. “Eens je opnieuw in die familiecirkel terecht komt, rol je zo makkelijk van het één in het ander”, vertelt ze daarover. “Soms lopen de dingen anders dan je voor ogen had, en dat is net goed. De redenen erachter waren soms moeilijk, maar ik ben blij dat ik uiteindelijk hier ben beland.”

Achter de schermen

En zo startte Neyrincks verhaal bij Casteelken. Vanuit de energieke en ambitieuze omgeving van Balta Group kwam ze plots in de meubelfabriek van haar grootouders terecht, waar ze zich over ad hoc taken ontfermde en verschillende rollen op zich nam. Vertrok er iemand uit het team, dan stond Tine Neyrinck klaar om de draad op te pikken. “De overstap van IVC bracht echt cultuurshock met zich mee”, klinkt het. “Maar ik werd er warm ontvangen, en kreeg de kans om achter de schermen de kneepjes van het vak te leren. Ik ben geen interieurarchitecte, en dus vond ik het fijn om van alles te proeven zonder voor de leeuwen te worden geworpen.”

Na zich onder de radar te hebben ingezet, trad Neyrinck in 2008 ten tonele in de winkel in Oostkamp. Daar kreeg ze de kans om onder moeders vleugels vandaan te komen en haar eigen rol in het bedrijf te verankeren. “Mijn moeder is een enorm sterke vrouw, met een duidelijke mening” vertelt ze. “In Oostkamp kon ik de dingen aanpakken zoals ik ze zag. En zij gaf me ook de ruimte om dat te doen.”

In de voetsporen van moederlief

Ondertussen was het duidelijk dat Tine Neyrinck symbool zou staan voor de nieuwe generatie van Casteelken. “Ik voelde me ontzettend trots”, zegt ze. “Mijn moeder was een echte pionier in de sector. Toen ze in 1976 begon, waren er amper winkels die zich in design specialiseerden. Ze heeft het pad geëffend, en als kind besefte ik nog niet hoe indrukwekkend dat eigenlijk was. Naargelang ik er zelf in rolde en anekdotes van vroeger te horen kreeg, werd ik steeds trotser op wat zij heeft verwezenlijkt.”

Naargelang ik er zelf in rolde en anekdotes van vroeger te horen kreeg, werd ik steeds trotser op wat mijn moeder als pionier in de sector allemaal heeft verwezenlijkt

Maar natuurlijk brengt zo’n wissel van de wacht ook de nodige druk met zich mee. “Zelfs nu ze een stap opzij heeft gezet, weet ik dat ik bepaalde beslissingen eerst bij mijn moeder moet gaan inkleden”, zegt Neyrinck met een veelbetekende glimlach. “We zitten doorgaans op dezelfde golflengte, maar onze aanpak verschilt wel. Waar mijn moeder zich altijd halsoverkop op haar carrière heeft gestort, is het voor mij minstens even belangrijk om een actieve rol in mijn gezin op te nemen. Bovendien zijn de tijden veranderd. Een bedrijf leiden gebeurt niet meer op dezelfde manier als vroeger.”

Tine Neyrinck met haar moeder Anne Decruy

De kracht van een team

Aanvankelijk zag Tine Neyrinck haar andere achtergrond - ze studeerde economie en marketing- als een minpunt. In haar beginjaren bij Casteelken voelde ze zich afhankelijk van de mensen die er al jaren aan de slag waren, en vreesde ze dat dit het reilen en zeilen van de zaak zou vertragen.

Ik heb extreem veel geleerd van de mensen waar ik tot dusver mee samenwerkte. Zij apprecieerden het dat ik naar hen luisterde en bereid was van hen te leren

Toch slaagde ze erin haar beperkte voorkennis om te buigen tot een sterkte. “Mijn grootnonkel zei altijd: ‘jij hoeft het niet zelf te doen, je moet je alleen omringen met de best mogelijke mensen’. En daar zit een grote kern van waarheid in”, vindt Neyrinck. “Ik heb extreem veel geleerd van de mensen waar ik tot dusver mee samenwerkte. Zij apprecieerden het dat ik naar hen luisterde en bereid was van hen te leren. En ik wilde hen in het hele proces betrekken, zodat alle schouders onder een beslissing stonden.” Vandaag is Neyrinck er rotsvast van overtuigd dat die samenwerking de sleutel tot succes is. “Zonder enige zin voor overdrijving: Casteelken is een team. Oké, wij stippelen de weg uit. Maar het is zo belangrijk dat alle neuzen in dezelfde richting staan.”

De mantel der liefde

Samenwerken met familie? Het lijkt allesbehalve evident, wat ook door Tine Neyrinck volmondig wordt beaamd. “Conflicten zijn onvermijdelijk, en die emotionele factor speelt een enorme rol. Soms reageer je te snel, wordt er nodeloos rond de pot gedraaid, of worden zaken die al lang uitgesproken hadden moeten zijn met de mantel der liefde bedekt”, zegt ze daarover.

Natuurlijk wil elk bedrijf graag de zaak voortzetten, maar in familiale ondernemingen zit die continuïteitsdrang ons echt in het bloed

En toch ziet Tine Neyrinck vooral voordelen. De drive die de zaak vooruit stuwt, is volgens haar radicaal anders in een familiebedrijf. “Er zit echt een ziel in, een soort aangeboren trots. Natuurlijk wil elk bedrijf graag de zaak voortzetten, maar in familiale ondernemingen zit die continuïteitsdrang ons echt in het bloed.”

Bovendien vindt ze het geweldig hoe familiebedrijven zich als één front tegen de buitenwereld verhouden. “Natuurlijk zijn we het niet altijd met elkaar eens”, lacht ze. “Er wordt intern keihard gediscussieerd, maar die strubbelingen blijven achter de schermen. Van zodra de beslissing is gevallen, moet je unaniem naar buiten komen.”

Een open blik op de wereld

Toch betekent dit alles niet dat alles binnen de familie hoort te blijven. Casteelken werkt al sinds het prille begin samen met een externe bestuurder, en dat wil Neyrinck naar eigen zeggen absoluut verderzetten. “Ik vind het belangrijk dat de familielijn wordt doorgetrokken, net om die ziel en passie te vrijwaren”, legt ze uit. “Maar net als iedereen heb ik mijn sterktes en zwaktes. Die mogen absoluut ingevuld worden door iemand van buitenaf.” Volgens haar zorgt een externe invloed voor de frisse blik die nodig is om te blijven groeien.

Die waarde staat niet alleen hoog op het prioriteitenlijstje van het bedrijf, het is er ook één die ze graag aan haar kinderen doorgeeft. Mochten haar kinderen zich ooit aanbieden als de volgende generatie in het familiebedrijf, zullen ze eerst het moederschip even moeten verlaten. “Ik ben zo blij dat ik eerst ergens anders heb gewerkt. Ik wist al heel goed wie ik was en wat ik te bieden had voor ik in die rol van ‘dochter van’ kroop. Voor de persoonlijke ontwikkeling van mijn kinderen vind ik het zo belangrijk dat ze eerst een stap uit het nest zetten en hun blik verruimen. Mochten ze er dan uiteindelijk toch voor kiezen in de zaak te stappen, kan dat alleen maar positief zijn.”

Verleden en heden verzoenen

Nu ze aan het roer van de zaak komt te staan, staat Tine Neyrinck te popelen om een frisse wind te doen waaien. De veranderingen waren meteen merkbaar, want ze hakte de knoop door om alleen nog te focussen op high-end design en zo terug te schroeven van vijf naar twee winkels. “Dat is geen makkelijke beslissing geweest, en het heeft een hele tijd op onze resultaten gewogen”, geeft ze grif toe. “Een winkel afbouwen is niet de deur op slot doen en basta, er komt enorm veel bij kijken. Maar soms moet je afbouwen om weer sterker te kunnen staan. Ons team is nu kleiner, maar enorm sterk.”

En dat loonde in coronajaar 2020. Nooit eerder waren mensen zo bereid te investeren in een mooi, kwalitatief interieur. “Toch mogen we niet op onze lauweren rusten,” zegt Neyrinck. “We hebben zoveel troeven in handen. Het is tijd om te kijken hoe we proactiever de markt in kunnen stappen.”

Toch zijn er zeker ook dingen die blijven zoals ze zijn. Bij Casteelken draait het al sinds dag één om een persoonlijke, vriendelijke service en eerlijk advies. “Ik wil dat na de ouders ook de kinderen langskomen, omdat ze weten dat ze goed geholpen zullen worden.”

Bovendien was Casteelken al sinds de begindagen méér dan een meubelwinkel. Al sinds de eerste maanden zet het bedrijf resoluut in op events, tentoonstellingen, en boeiende sprekers. “Traditioneel is oktober dé maand voor evenementen. In kader van de Japanse maand kregen we Toshiyuki Kita over de vloer. Voor de Spaanse editie kwam Oscar Tusquets langs en dan was er ook nog de Italiaanse avond met architect/designer Tobia Scarpa. Recent kwam de dochter van Achille Castiglione nog een lezing geven.”

“Weet je, mama heeft er altijd naar gestreefd om zich van de rest te onderscheiden en een culturele meerwaarde te bieden. Niets blijft duren als we niet verkopen, maar die liefde voor design vieren, dat hoort er absoluut bij”, besluit Tine Neyrinck.